Skip to main content

Ang pinakamahirap isulat

Marami-rami na rin akong naisulat.
May mga isinulat ako para sa mga propesor ko sa UP. Siyempre, kailangan kong magsumite ng maraming papel para matapos and kursong pinili ko -- AB Journalism.
Nagsulat na rin ako sa komiks noong ako ay nasa hayskul pa. May bayad iyon at natuwa ako dahil sa edad kong iyon ay nangongolekta na ako ng tseke mula sa isang publikasyon.
Nakapagsulat na rin ako ng isang nobela na ibinenta sa National Bookstore noong ako ay patapos na ng kolehiyo. Matapos ang ilang buwan, nasingil ko ang apat na libong pisong kabayaran sa pagtatahi ko ng romantikong nobela na hinugot ko sa karanasan ko at karanasan ng mga nasa paligid ko.
Sa diyaryo, nakapagsulat na rin ako noong ako ay intern pa sa Phil. Daily Inquirer Northern Luzon Bureau.
Marami-rami na rin akong naisulat na research articles mula noong nag-aaral pa ako hanggang sa magsimula akong magturo sa kolehiyo.

Ang hindi ko maintindihan, hindi ko pa pala naisulat ang pinakamahirap isulat sa lahat. Ano iyon? Ang KAHIT ANO. Oo, maniwala man kayo o hindi, hindi ko alam kung saan ako kukuha ng ideya kung paano simulan ang papel na KAHIT ANO kung tawagin ng propesor ko sa aking post-graduate studies.
Dalawa lang kasi kaming estudyante niya. Tutorial lang kaya hindi kami nagkikita sa klasrum. Pinagsusumite lang niya kami ng kahit anong maisipan niya. Dumating na yata sa punto na wala na siyang maisip ipasulat sa amin. O baka naman ayaw na niyang mag-isip ng gusto niyang ipagawa sa amin. Noong una, pinagawa lamang niya ako ng syllabus para sa klaseng pinasukan ko. Naisip mo ba, ako na ang estudyante, ako pa ang pinagawa ng syllabus. At wala namang silbi ang syllabus na iyon dahil hindi naman namin pinag-usapan. Wala namang gumamit ng syllabus na pinagawa niya. Sayang nga kasi inayos ko ang pagsulat sa syllabus na iyon. Nag-download pa nga ako ng interesanteng audio materials kasama ng syllabus. PInakinggan ko iyon at ginawan ng module na akma sa tema at paksa ng materyales. Tapos, kinopya ko sa isang CD.
Sa mga sumunod na pagkakataon na naging propesor ko uli siya, di na siya nagsabi ng kung ano ang dapat kong isumite. Basta magsumite daw ako ng KAHIT ANO. Isip daw ako ng pwedeng isulat at isumite ko sa kanya.
Hindi talaga ako magaling magsulat ng KAHIT ANO. Kapag nagsusulat kasi ako, tinatanong ko ang sarili ko: Sino ang babasa? Ano ang paksa? Ano ang layunin? Ano ang kaalaman ng mambabasa sa paksa?
Ang resulta tuloy, nagkaroon ako ng INC. Kasalanan ko nga dahil hindi ako sumunod sa panuntunan na sumulat ng KAHIT ANO.
Nakakahiya --- ewan kung ako ang dapat mahiya.
Siyangapala, sinadya kong isulat ito gamit ang sariling wika. Sinadya kong gumamit ng wikang Pilipino dahil nahihiya ako sa sinumang banyaga na makakabasa. Baka sabihin pa nila, "What a waste!" Sayang talaga --

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Levels Earned, Lessons Learned in SHAIYA

The holy week was not really holy for me. This was time of the year when I played hard. Really played hard, as in trying to make the toon level every time I logged in . And to help my toon level up, even my husband and my daughter would play with her. This year, my toon is DanieGanda. Danie, for the record, is my daughter's nick name. But I thought of adding the word "Ganda," which is a tagalog term for Beauty. DanieGanda is a human priest in the normal mode. As the rule in Shaiya, a player won't be able to create a character in the hard mode [here, toons are stronger] without first reaching level 40 in the normal mode, which is a level lower than HM. When DanieGanda started, she was power leveled by king-kruller, whom DanieGanda met while my daughter was playing the toon. King_kruller was als o Danie's first friend in Shaiya. At the moment, he's already level 58, UM. The experience was good for Danie was able to meet players from different walks o
Post a Comment
Read more

Management Lessons from GUNG HO

'I must recognize that man achieves the highest degree of efficiency when he plays. If someone says he works out of loyalty to the company, he is a damned liar.' ----Soichiro Honda Founder-millionaire Honda Motor Co., Ltd. When a company fails, who should take the blame? When the workers complain, who should do some reflections, the management or the workers themselves? Hunt Stevenson, in the movie GUNG HO (means to WORK TOGETHER) , needed to do some reflections before it was too late. His failure to do some actions would result in closure of Assan Motors, thereby leaving hundreds of American laborers unemployed. According to Robert Heller, the author of the article EFFECTIVE MANAGEMENT: TAKING RESPONSIBILITY, "How the boss behaves has a profound effect on how other managers perform - and thus on the performance of the entire outfit. That's a self-evident truth, acknowledged by most people. But few bosses acknowledge the corollary: that inferior performance is partl
Post a Comment
Read more

An Open Letter to my Daughter as She Goes Off to College

Dear Stef, I know you’re excited to go to college, meet new friends, and embrace a more fast-paced life in Manila. I’m also excited for you! I know that the physical distance between us will only make you become stronger and more prepared to face the real world once you’ve finished college. I want you to be fully equipped and well-prepared when that time comes. I’m confident you won’t have problems being on your own. As you know, I’ve been there – was then studying in Manila, away from my parent, since I was in high school, kaya pagdating ng college sa Baguio, halos end of semester na lang ako umuuwi. At least ngayon, meron nang FB, Twitter, Skype and ‘unli text and call’, so keeping in touch is no longer an issue. Pero siyempre, iba pa rin kapag we don’t see you every day para kumustahin ang araw mo. . . Well, malapit lang naman ang Manila from Angeles, and madali ka lang puntahan, or madali ka lang makauwi, but it’s still very different from what I’ve been used to. Ngayon, without y
Post a Comment
Read more